Basic HTML Version
Κοινωνίας Δρώμενα, τ. 1, Σεπτέμβριος 2013
5
Αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά την ελληνική κοινωνία τα τελευταία τριάντα χρόνια, δεν θα
βρει μόνο σπατάλη, ασυδοσία και υπανάπτυξη. Υπάρχουν ζωντανά παραδείγματα εναλλακτικής
οργάνωσης της οικονομίας, μέσα από την εκμετάλλευση του κοινωνικού κεφαλαίου. Μία τέτοια
περίπτωση είναι η κοινότητα της Ανάβρας, στην οποία αναφέρεται ο Γιάννης Φραγκόπουλος. Ο
συνδυασμός παραδοσιακών μορφών οικονομίας, με την αξιοποίηση των περιβαλλοντικών πηγών
(άνεμος, ύδατα) και με τη συμβολή του τοπικού ανθρώπινου δυναμικού, έδωσε καινούρια πνοή
σε μια εγκαταλελειμμένη κοινότητα
Η ενεργητικότητα, ο ανθρωποκεντρισμός, η λειτουργία των ατόμων σε κοινότητες, η
ολοκλήρωση του ανθρώπου σε αντιδιαστολή με μία εγωιστική αποσπασματικότητα είναι σημεία
που αξίζει να καλλιεργηθούν σε μία περίοδο ανακατατάξεων μέσα από μία νέα παιδαγωγική
πρόταση. Ο Δημήτρης Μαυροσκούφης τονίζει ότι μέσα από την κρίση είναι αναγκαίο να
αποκτήσει καινούριο ρόλο η Παιδαγωγική, διαμορφώνοντας μία κουλτούρα ελεύθερης και
υπεύθυνης σκέψης με στοιχεία κριτικής αμφισβήτησης και βούλησης για πολιτική και ηθική
δράση. Η μάθηση και η έρευνα σε κοινότητες
,
μπορεί να αποτελέσει ενοποιητικό πλαίσιο για
όλες τις επιστήμες. Με επίκεντρο τον άνθρωπο και τη σύνδεσή του με τη φύση, η Νέα
Παιδαγωγική παρουσιάζει τις δυνατότητες μετατροπής της κρίσης σε ευκαιρία.
Η Χριστιάνα Κωνσταντοπούλου και η Δήμητρα-Λωράνς Λαροσέλ, αναφέρονται σε ζητήματα
πολιτισμού, ταυτοτήτων, αναπαραστάσεων, λαϊκής κουλτούρας και πολιτικής επιρροής. Στο
άρθρο τους, γίνεται ένα πέρασμα από τις αναπαραστάσεις στο επίπεδο της κουλτούρας μέσα
από τρεις «σταθμούς»: τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, τις «μυθικές» τηλεοπτικές σειρές και
την πολιτιστική επέκταση της Τουρκίας μέσω των τηλεοπτικών σήριαλ.
Στις σύγχρονες κοινωνίες είναι σημαντικό να διανύσουμε την απόσταση ανάμεσα στο
προσκήνιο και το παρασκήνιο. Να υπερβούμε αυτήν την διάκριση, με διαφορετικό τρόπο από
αυτόν που επιχειρεί ο Erving Goffman (2006). Να φωτίσουμε ή τουλάχιστον να ξεθολώσουμε τον
πυρήνα των κοινωνικών πραγμάτων, επιχειρώντας μια κριτική ματιά στο σύστημα εξουσίας. Ο
Χρήστος Μπαλικτσίογλου κάνει ένα πρώτο βήμα προς την αξιοποίηση της
κοινωνιολογικής
φαντασίας
, για την άσκηση κριτικής στην αποσπασματική κατανόηση της κοινωνικής και
πολιτικής ζωής. Τα συμπτώματα της κρίσης, απογυμνώνουν το σύστημα «από όλα τα φαντασιακά
στοιχεία με τα οποία το περιβάλλει η ιδεολογία», εκθέτοντας τον «σκληρό πυρήνα της
πραγματικότητάς του». Έτσι, «καθήκον της κοινωνιολογίας είναι να επιμένει να φέρνει την
κοινωνία αντιμέτωπη με την ίδια της την πραγματικότητα».
Τα
άρθρα
γνώμης
είναι σημαντική κατηγορία για το περιοδικό
Κοινωνίας Δρώμενα
. Αφορούν
επίκαιρες τοποθετήσεις, οι οποίες μέσα από την ανάπτυξη επιχειρημάτων προσκαλούν τον
αναγνώστη με περισσότερη αμεσότητα σε “διάλογο“.
Μία από τις κύριες θεματικές που αφορά την κοινωνική κρίση είναι αυτή της υγείας. Ο
Φαίδων Καλοτεράκης αναφέρεται στον αντίκτυπο που έχουν οι πολιτικές λιτότητας και
οικονομικών περικοπών στις κοινωνικές υπηρεσίες, στην υγειονομική περίθαλψη και την
κοινωνική ασφάλιση. Επικεντρώνεται στην ψυχική υγεία και τις εξαρτήσεις, με ιδιαίτερη
αναφορά στην περίπτωση του ΚΕΘΕΑ. Ολοκληρώνει το άρθρο με το παράδειγμα της Ισλανδίας,
όπου σε συνθήκες κρίσης οι δαπάνες για το κράτος πρόνοιας αυξάνονται. Τονίζει ότι η αλήθεια