Basic HTML Version
Η κοινωνιολογία ως επιστήμη και η χρησιμότητά της
Παπαρίζος Α.
.
Κοινωνίας Δρώμενα, τ. 2, 2014
95
Τότε γιατί δεν εξασφαλίζεται η ισότιμη και η
ισοδύναμη πρόσβαση στην παιδεία, στην υγεία
και στον ελεύθερο χρόνο για όλους τους πολίτες,
τους Έλληνες, όπως και στους ξένους, όταν το
δικαιούνται;
Κράτος, με απλές λέξεις, είναι η συνεχής
πολυδύναμη σύνθεση και ανασύνθεση, πρώτον,
του εδάφους, δεύτερον, του λαού που κατοικεί
στο έδαφος αυτό από παλαιοτάτων χρόνων και το
ελέγχει ιστορικά με το έργο και τις θυσίες πολλών
και πολλών διαδοχικών γενεών, όπως και με τη
βέβαιη βούληση ότι θα το ελέγχει στο παρόν και
το μέλλον με κάθε θυσία, και, τρίτον, του νομικού
προσώπου του κράτους, το οποίο θεσμείται με
βάση τις αναγνωρισμένες και οικουμενικές αρχές
και νόμους της αυτοδιάθεσης των λαών και της
ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ευημερίας
όλων των ανθρώπων και με βάση έναν κάποιο
θεμελιώδη Συνταγματικό Χάρτη.
Τα σύγχρονα ή μελλοντικά δημοκρατικά
πολιτεύματα είναι δυνατόν να θεμελιωθούν πάνω
στις αρχές αυτές και να επιτύχουν την
πραγματοποίησή
τους
με
πολλούς
και
διαφορετικούς ιστορικούς τρόπους. Η Δημοκρατία
δεν μπορεί να είναι παρά το ιστορικό όραμα και
το μέτρο της ιστορικής και όχι ουτοπικής και
μεταφυσικής τελείωσης των δημοκρατικών
πολιτευμάτων. Η ουτοπία από τη φύση της δεν
έχει θέση στην ιστορία.
Ο κρατικός μηχανισμός, από την άλλη
πλευρά, είναι το
θεσμικό εργαλείο
, είναι ο
διοικητικός μηχανισμός
, με το οποίο είναι δυνατό
να πραγματοποιηθεί το έργο που απαιτούν οι
αρχές ενός δημοκρατικού πολιτεύματος και
κράτους. Ο κρατικός μηχανισμός είναι αυτό που
ονομάζουμε
Κεντρική Διοίκηση
. Στη σύγχρονη
ελληνική κοινωνία, στη Διοίκηση είναι δυνατόν να
ενταχθεί, ως στέλεχος μάλιστα, ο οποιοσδήποτε
ανειδίκευτος. Διότι η διοίκηση δεν απαιτήθηκε
ποτέ να είναι πραγματικά αποτελεσματική. Οι δε
πολιτικές και διοικητικές επιστήμες ακόμη και
σήμερα ονομάζονται θεωρητικές, ως εάν να μην
είχαν και να μην έχουν άμεση αναγκαία σχέση με
την διοίκηση του κράτους που ελαμβάνεται και
θεωρείται, εντελώς λανθασμένα από όλους τους
σύγχρονους Έλληνες, ως αυτονόητη και εύκολη
υπόθεση.
Οι διοικητικές επιστήμες, όμως, είναι από τις
πιο απαιτητικές, δύσκολες και σκληρές, από
πλευράς πολλών γνώσεων και ικανοτήτων,
κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες, τις οποίες
μάλιστα θα πρέπει να θεραπεύουμε και να
ασκούμε με μεγάλη επιμονή.
Για αυτό και στις
άλλες ευρωπαϊκές κοινωνίες οι κρατικοί
μηχανισμοί,
οι
γραφειοκρατικοί
δηλαδή,
μηχανισμοί, οργανώθηκαν και οργανώνονται από
κοινωνικούς και πολιτικούς επιστήμονες, οι
οποίοι ειδικεύονται σε πανεπιστημιακές σχολές
και ιδρύματα μεγάλων απαιτήσεων.
Θα υπενθυμίσω, ότι η σχολή Εθνικής
Διοίκησης στην Γαλλία, αυτή που θεωρείται μια
από τις Μεγάλες Σχολές της χώρας, , ιδρύθηκε,
όπως και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μετά τον Β’
Παγκόσμιο Πόλεμο από το Ντε Γκώλ, μετά από
πρόταση του γαλλικού κομμουνιστικού κόμματος,
με σκοπό να δημιουργηθούν ικανοί επιστήμονες ,
οι οποίοι θα στελέχωναν τον κρατικό μηχανισμό,
ώστε
να
μπορεί
να
είναι
πραγματικά
αποτελεσματικός. Από την παραγωγικότητα σε
κρατικές, δημόσιες και ειδικές υπηρεσίες του
κρατικού μηχανισμού εξαρτάται, κατ’ αρχάς, η
ευημερία μίας κοινωνίας.
Οι υπεύθυνοι, επί παραδείγματι, του
Υπουργείου Ανάπτυξης και Βιομηχανίας μιας
χώρας, θα πρέπει να γνωρίζουν πολύ καλά, και
δίχως μάλιστα να ανοίξουν τους φακέλους τους,
όλες τις βιομηχανικές μονάδες της χώρας τους,
ποιες και πόσες είναι, πόσο εκσυγχρονισμένες
είναι, τι είδους μηχανήματα διαθέτουν, τι
εργατικό και επιστημονικό δυναμικό διαθέτουν,
ποια είναι η παραγωγικότητά τους και ποια η
ικανότητά τους να αναπτυχθούν και να εξελιχθούν
στο μέλλον. Μόνο μέσω των γνώσεων αυτών θα
έχουν τη δυνατότητα οι πολιτικές ηγεσίες της
χώρας να ενισχύσουν την παραγωγικότητά τους
και την ευημερία των εργαζομένων σε αυτές,
ενισχύοντας την ευημερία όλης της κοινωνίας.
Αυτός είναι ένας από τους τρόπους που ο