Page 24 - Microsoft Word - τελικό αρχείο

Basic HTML Version

Ο ρατσισμός της ναζιστικής ξενοφοβίας
Κουζέλης Γ.
Κοινωνίας Δρώμενα, τ. 2, 2014
24
που κινδυνεύει, στηρίζουμε έναν λαό με ανώτερο,
ιστορικά αναγνωρισμένο, πολιτισμό.
Γράφει, χαρακτηριστικά, ένας από τους
ιδεολογικούς καθοδηγητές της ΧΑ, «ο μόνος
πραγματικός απροκάλυπτος ρατσισμός σ' αυτή
την χώρα ασκείται εναντίον των ίδιων των
Ελλήνων. Εναντίον της Ιστορικής τους διαδρομής
και της Εθνικής διαπαιδαγώγησης [...] με σκοπό
την μετατροπή τους από έναν συμπαγή Λαό σ'
έναν ετερόκλητο πληθυσμό» (Γ. Μάτσορας
«Θάλεια Δραγώνα: ο απροκάλυπτος ρατσισμός
κατά των Ρομά και η Χρυσή Αυγή» στον ιστότοπο
της ΧΑ).
Και το ίδιο το κείμενο των «πολιτικών
θέσεων» (ό.π.) διακηρύσσει, «[ο]ι λαθρο-
μετανάστες εισβολείς αποτελούν ασύντακτο
στρατό, που αποσυνθέτει την κοινωνική δομή και
αλλοτριώνει την εθνική μας ταυτότητα. Επομένως
οι λαθρομετανάστες, ως ξένο προς την ελληνική
κοινωνία σώμα και ως παραβάτες της κείμενης
νομοθεσίας, πρέπει άμεσα να απελαθούν».
Η μετάβαση από τα βιολογικά διακριτικά
χαρακτηριστικά στα πολιτισμικά επιτρέπει την
ανοικτή έκφραση της ξενοφοβίας-«φοβίας» άλ-
λωστε, που παρουσιάζεται εύκολα ως φόβος, τον
οποίο προκαλεί η διαφορά, το ανοίκειο, η
ετερότητα, όπως θέλουν πολλές ανάλογες θεω-
ρίες να μας πείσουν, φόβος στον οποίο στην
πραγματικότητα εγγράφεται η ατομική αδυναμία
από τη σκοπιά της καθυπόταξης και ιδιαιτέρως
στις συνθήκες της κρίσης. Επιτρέπει έτσι την εκδή-
λωση και ενίσχυση ενός ρατσισμού που ακριβώς
εμφανίζεται ως προστατευτικός
αντι
ρατσισμός,
«να μην μας αδικήσουν, να μην μας περιθω-
ριοποιήσουν, να μην μας αφανίσουν, εμάς τους
Έλληνες, το λαό, το έθνος, τη φυλή»
. Η στρατηγική
αυτών των λόγων δεν στοχεύει μόνο στην
ιδεολογική απόκρυψη των εσωτερικών, ταξικών
συγκρούσεων που στις τωρινές συνθήκες οξύνο-
νται. Ο ιδεολογικά συγκροτούμενος ενιαίος εθνι-
κός εαυτός απαιτεί συνοχή και άρα αναίρεση των
οικονομικών, πολιτικών και πολιτισμικών αιτη-
μάτων των υπάλληλων τάξεων. Απαιτεί συστρά-
τευση απέναντι στον υποτιθέμενα κοινό υπο-
θετικό εχθρό. Και το απαιτεί τόσο επιτακτικότερα
όσο πιο στριμωγμένος παρουσιάζεται. Η μετά-
θεση των κοινωνικών επιπτώσεων της κρίσης και
γενικότερα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης
στον επαπειλούμενο εθνικό εαυτό αποτελεί, άλ-
λωστε, πάντα την ισχυρή όψη της ξενοφοβίας. Ο
πραγματικός φόβος μετατρέπεται σε έναν φαντα-
σιακό και επομένως μη ελέγξιμο και μη επιλύ-
σιμο.
Ο «αργηγός» προς το κοινό του,
«μα τι σημαίνει ρατσισμός; Ότι
πιστεύουμε στο αίμα. […] Εάν αυτό λοιπόν
σημαίνει ρατσισμός, ε, τότε είμαστε ρατσι-
στές. […] Ε, ναι, λοιπόν, εμείς οι έλληνες
εθνικιστές, εάν το να θέλουμε να προ-
στατέψουμε την υγεία του λαού μας, την
εργασία του λαού μας, την κοινωνική ειρήνη
του λαού μας, σημαίνει ότι είμαστε ρατσι-
στές; Ναι, είμαστε ρατσιστές και δεν
ντρεπόμαστε να το πούμε» (Ομιλία
Μιχαλολιάκου στο Γύθειο 31.5.13, βλ.
Παρασκευά-Βελουδογιάννη 2013).
Έτσι λειτουργεί λοιπόν η αντιστροφή που
επιτρέπει στον ρατσισμό της ΧΑ να παρουσιάζεται
ως άμυνα απέναντι στηνδιάκριση εις βάρος των
ελλήνων, την επίθεση που υποτίθεται πως
δέχονται ως εκ των φυλετικών-εθνικών χαρα-
κτηριστικών τους –η μειονεκτική αίσθηση είναι
εδώ πρόδηλη και γνωστή για τη σύνδεσή της με
τις αυταρχικές συνέπειες του εθνοκεντρισμού.
Έχει σημασία να σημειώσουμε πως η δήθεν
αμυντική ξενοφοβία επενδύεται στα ανθρώπινα
και κοινωνικά δικαιώματα. Σε έναν ρητορικά εξαι-
ρετικά αποτελεσματικό ελιγμό, ανανοηματοδο-
τώντας έλλογα και χειραφετικά αιτήματα, η ΧΑ
πείθει τους οπαδούς της πως αυτό για το οποίο
καλεί σε συστράτευση είναι η εξασφάλιση δικαιω-
μάτων: σε εργασία, σε οικονομικούς και πολιτι-
στικούς πόρους, σε υγεία, σε περίθαλψη και
κοινωνική προστασία, αλλά και σε ελεύθερη
έκφραση, συμμετοχή και ελεύθερη επιλογή.
«Μας
στερούν δυνατότητες»
οι ξένοι, οι άλλοι, οι
εχθροί, λέει. Μας θυμίζει δηλαδή επίμονα πόσο