Basic HTML Version
Κοινωνίας Δρώμενα, τ. 1, Σεπτέμβριος 2013
7
πολιτικό λόγο
1
: “και σήμερα, πόσα παραδείγματα θα μπορούσαν να δοθούν για αυτόν τον
αποπροσανατολισμό στο πολιτικό πεδίο, όπου ο κύριος εχθρός εμφανίζεται μη ταυτοποιήσιμος“
(Derrida 2005: 84). Από το ευρύτερο επιστρέφουμε στο ειδικότερο και από τη διασπορά και την
έννοια του πολιτικού, προχωράμε στην ενατένιση της λύπης. Υπό αυτές τις συνθήκες, βασικό
μέλημα των κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών είναι να δείξουν κατευθύνσεις ανάλυσης
και πρακτικής στα άτομα, στις κοινωνικές ομάδες και στην κοινωνία, κατεβάζοντας την κουρτίνα
της θλίψης που απομονώνει τον άνθρωπο από το κοινωνικό του περιβάλλον.
Βιβλιογραφία
Artaud Antonin (1992),
Το θέατρο και το είδωλο του
, Αθήνα: Δωδώνη
Derrida Jacques (1988),
Limited Inc
, Illinois: Northwestern University Press
Derrida Jacques (2004),
Dissemination
, [introduction by Barbara Johnson], London-New York:
Continuum
Derrida Jacques (2005,
The politics of friendship
, London-New York: Verso
Goffman Erving (2006),
Η παρουσιάση του εαυτού στην καθημερινή ζωή
, Αθήνα: Αλεξάνδρεια
Pessoa Fernando (2004),
Το βιβλίο της ανησυχίας
, Αθήνα: Εξάντας
Schmitt Carl (2009),
Η έννοια του πολιτικού,
Αθήνα: Κριτική
1
Οι όροι "κρίσιμη κατάσταση" και "
Εχθρός
" εκκινούν από το κλασικό έργο του C. Schmitt και τη διάκριση ανάμεσα σε
"
Φίλο
" και "
Εχθρό
", για τον προσδιορισμό πολιτικών πράξεων και πολιτικών κινήτρων. Carl Schmitt,
Η έννοια του
πολιτικού
, σελ. 60-62, 67.