Page 71 - Microsoft Word - τελικό αρχείο

Basic HTML Version

Κρατικός φασισμός και εθνικός φασισμός
Κωτσάκης Δ.
Κοινωνίας Δρώμενα, τ. 2, 2014
71
εθνικής ολιγαρχίας του πλούτου. Στο καθεστώς
αυτό, ο κρατικός φασισμός διαπερνάει την εκτε-
λεστική και δικαστική λειτουργία της κρατικής
εξουσίας, αχρηστεύοντας τη νομοθετική της
λειτουργία.
Η αχρήστευση της νομοθετικής λειτουργίας
είναι αρχή του νέου κρατικού φασισμού —είναι η
νέα Führerprinzip
: ο νόμος της
αρχηγίας
. Το νέο
εδώ είναι ότι ο νόμος δεν είναι νόμος του δικτά-
τορα
αρχηγού
, αλλά της ολιγαρχικής
αρχηγίας
. Και
το καθοριστικό στη διαφορά είναι ότι η αρχηγία
υπάρχει κατά έναν σκοπίμως ακαθόριστο και
αφανή τρόπο ανάδυσης του αρχηγικού πολιτικού
σώματος από το οικονομικό σώμα της ολιγαρχίας
του πλούτου. Στην κοινωνία του θεά-ματος, η
διαμεσολαβημένη από τα μαζικά μέσα επικοι-
νωνίας
εκλογική ανάδειξη
της κρατικής ηγεσίας
είναι διαδικασία
κοινοβουλευτικής νομιμοποίησης
της αναδυόμενης από την ολιγαρχία του πλούτου
αρχηγίας.
Ο νόμος της αρχηγίας συνίσταται στο ότι ο
λόγος της αρχηγίας υπερβαίνει τους γραπτούς
νόμους του κράτους
.
Μια απλή εφαρμογή του
νόμου έχουμε δει τον τελευταίο καιρό στον ορυ-
μαγδό των κυβερνητικών Πράξεων Νομοθετικού
Περιεχομένου, αλλά, προφανώς, αυτή δεν είναι η
μόνη έκφρασή του. Η γενική κατεύθυνση του
νόμου της αρχηγίας είναι η υπαγωγή των νομο-
θετικών και δικαστικών λειτουργιών της κρατικής
εξουσίας στην εκτελεστική της λειτουργία.
Ο νόμος
της αρχηγίας είναι το απόλυτο της εκτελεστικής
κρατικής εξουσίας.
3.2 Εθνικός φασισμός
Κεντρική στον εθνικό φασισμό είναι η σχέση
του με τον κρατικό φασισμό: ο
ανταγωνισμός
και η
συνεργασία
της εθνικής μορφής του νέου φασι-
σμού με την κρατική του μορφή, σε αντιδιαστολή
με τη
σύνθεση
των δύο μορφών του παλιού φασι-
σμού.
Ανταγωνισμός
. Ο νέος κρατικός φασισμός
είναι οργανικό στοιχείο του ολιγαρχικού κράτους
σε όλες του τις κατευθύνσεις και, κατά κύριο λόγο,
είναι οργανικός στην κατεύθυνση της μοναδι-
κότητας του ολιγαρχικού πολιτεύματος. Αλλά σε
αυτήν την κατεύθυνση, το
ολιγαρχικό
πνεύμα του
υπερεθνικού κρατικού φασισμού
αντιτίθεται στο
δικτατορικό
πνεύμα του
εθνικού φασισμού
. Εξ ου
και ο ανταγωνισμός που φτάνει έως την ακραία
πολιτική σύγκρουση.
Παραδειγματική σήμερα στον ελλαδικό
κοινωνικό χώρο είναι η σύγκρουση του κράτους με
το εθνικό —εγγενώς εγκληματικό— φασιστικό
μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Είναι λάθος να
θεωρούμε ότι τα φασιστικά στοιχεία του κρατικού
μηχανισμού, οι δεσμοί ολοκληρωτικής εξουσίας
που άρχισαν ήδη να γίνονται ορατοί στο αστυ-
νομικό σώμα, δεν είναι παρά διεισδύσεις του
εξωτερικού προς το κράτος εθνικού φασισμού.
Είναι επίσης, και κυρίως, τα εσωτερικά στο
ολιγαρχικό κράτος αναδυόμενα στοιχεία του κρα-
τικού φασισμού. Όταν όλα θα έχουν ειπωθεί, θα
γίνει κατανοητό ότι η σύγκρουση του κράτους με
τον εθνικό φασισμό δεν οφείλεται στα δημο-
κρατικά κατάλοιπα του ολιγαρχικού κράτους, αλλά
σε αυτό το ίδιο το ολιγαρχικό κράτος. Η σύ-
γκρουση είναι το όριο του ανταγωνισμού.
Συνεργασία
. Για την κατανόησή της θα
υπενθυμίσω μια από τις ιδεολογικές θέσεις του
φασισμού που ανέφερα στην αρχή, την ενότητα
της οικονομικής με την πολιτική εξουσία. Θα
συνοψίσω τη συνεργασία του εθνικού με τον κρα-
τικό φασισμό σε μια σειρά πέντε οικονομικών-
πολιτικών βημάτων.
1. Συγκεντρώνονται αλλοεθνείς μετανάστες
στις εθνικές αγορές εργασίας σε θέσεις φτηνής
εργατικής δύναμης.
2. Μέσω της συγκέντρωσης αυτής, μειώνεται
η αξία της εργατικής δύναμης και αυξάνεται ο
βαθμός εκμετάλλευσης.
3. Η τοπική αύξηση του πληθυσμού λόγω της
μετανάστευσης οδηγεί στην αύξηση της δομικής
ανεργίας και, μέσω του ανταγωνισμού για τις
θέσεις εργασίας, οδηγεί στη διατήρηση του υψη-
λού βαθμού εκμετάλλευσης.
4. Η κλιμάκωση του ανταγωνισμού για τις
θέσεις εργασίας έχει δύο συμπληρωματικές συνέ-
πειες. Αφενός, την αποδυνάμωση έως διάλυση των