Basic HTML Version
Οι «Κένταυροι» στην άνθηση του «Νεοφασισμού» εντός
Κουρουτζάς Χρ. & Παρασκευόπουλος Δ.
της ελληνικής κοινωνίας
Κοινωνίας Δρώμενα, τ. 2, 2014
46
άσκηση ελέγχου και εποπτείας στο σχολικό
περιβάλλον. Είναι η χρήση του ονόματος της
εθνικιστικής οργάνωσης με σκοπό «να εκ-
φοβίσουν». Συνεχίζει ο μαθητής λέγοντας, «το
εκμεταλλεύονται, θέλουν με αυτόν τον τρόπο να
έχουν τον έλεγχο, να εποπτεύουν το σχολείο.
Έχουν πει και σε καθηγητές «θα σε περιμένουμε
έξω αν δεν μας βάλεις καλό βαθμό». Τέλος,
προβληματισμός ανακύπτει αν αναλογιστούμε την
τοποθέτηση ενός δεκαπεντάχρονου μαθητή ο
οποίος αναφέρει:
«
Έχει έναν χρόνο τώρα που
χτυπάμε τους μετανάστες» […] «Βλέπαμε μεγάλους
να το κάνουν. Λέγαμε να πάμε και εμείς για πλάκα
και έγινε συνήθεια» […] «Η Χρυσή Αυγή δεν
απειλεί, δέρνει. Έτσι και εμείς
».
Υπό την επίδραση νεοφασιστικών οργανώ-
σεων στο χώρο του σχολείου εδραιώνεται ο «πόλε-
μος» ενάντια στον «άλλον». Οι «μάχες του φαντα-
σιακού», φέρουν ως αποτέλεσμα την εσωτερί-
κευση του συναισθήματος του «μίσους» στην ιδι-
αιτέρως κρίσιμη στιγμή, ανάπτυξης της προσω-
πικότητας του ανήλικου. Νεοφασιστικές οργανώ-
σεις όπως αυτή της Χ.Α. πατώντας στα προβλή-
ματα (οικονομικά-οικογενειακά-κοινωνικά) που
«γεννά» η άσκηση νέο-φιλελεύθερης πολιτικής
στην χώρα, προβάλλουν στη νέα γενιά ως μονα-
δική διέξοδο την ένταξη στα «τάγματα εφόδου»,
ως μέσο για την προάσπιση του εθνικού συμ-
φέροντος το οποίο «κινδυνεύει». Πώς αντιμετω-
πίζεται ο κίνδυνος κατά τα λεγόμενα τους; Με
άσκηση, εν παραδείγματι, ρατσιστικής βίας είτε
λεκτικής είτε σωματικής.
Αντι-Επιλόγου
Η αφορμή για την συγγραφή του παρόντος
άρθρου βρίσκεται στον Οκτώβριο του 2013. Σε
τυχαία επίσκεψη μας σε σχολική μονάδα της χώ-
ρας παρατηρήσαμε την ύπαρξη ναζιστικών συμβό-
λων στους τοίχους (όπως η σβάστικα). Σκεφτή-
καμε, χρησιμοποιώντας ιστορικά παραδείγματα,
τις κοινωνικές προεκτάσεις πρακτικών εσωτερί-
κευσης νεοφασιστικού τύπου ιδεολογημάτων. Ο
προβληματισμός μας αυτός, αποτυπώνεται στο
παρόν και χρήζει περαιτέρω εμπειρικής έρευνας.
Στόχος μας είναι ως νέοι κοινωνικοί επιστήμονες
να συνεισφέρουμε στο διάλογο που απαιτείται να
οικοδομηθεί απέναντι στο μέλλον της νέας γενιάς.
Έχοντας στα αυτιά μας το παρακάτω
απόφθεγμα
, αντιλαμβανόμαστε ότι οποιαδήποτε
μορφή αδιαφορίας στο ζήτημα εκφράζεται ως
πολιτική συνενοχή.
«Όταν οι Ναζί έπαιρναν τους κομμουνιστές
σιώπησα, δεν ήμουν δα κομμουνιστής.
Όταν φυλάκιζαν τους σοσιαλδημοκράτες
σιώπησα, δεν ήμουν δα σοσιαλδημοκράτης.
Όταν έπαιρναν τους συνδικαλιστές
σιώπησα, δεν ήμουν δα συνδικαλιστής.
Όταν έπαιρναν εμένα, δεν είχε μείνει κανείς
να διαμαρτυρηθεί».
Martin Niemöller (1892-1984)
Βιβλιογραφία
Αθανασίου, Aθηνά (2007), Ζωή στο όριο: δοκίμια
για το σώμα, το φύλο και τη βιοπολιτική,
Αθήνα: Εκκρεμές.
Αλεξανδρόπουλος, Στέλιος (2001),
Θεωρίες για τη
συλλογική δράση και τα κοινωνικά κινήματα,
Αθήνα: Κριτική.
Βουλβούλη, Αιμιλία (2013, 6 Ιουνίου),Το
πραγματικό επίδικο είναι η
δημοκρατία/Συνέντευξη στην Ανθή Παζιάνου.
Εφημερίδα των Συντακτών
. Διαθέσιμο στο:
http://www.efsyn.gr/?p=56928
.
Ballibar, Etienne (1991),
Φυλή – Έθνος –Τάξη
,
Αθήνα: Πολίτης.
Benjamin, Walter, (2011),
Για μια κριτική της βίας,
Αθήνα: Ελευθεριακή Κουλτούρα.
Carnou, Martin (1990),
Κράτος και Πολιτική
θεωρία,
Αθήνα: Οδυσσέας.