Page 23 - Microsoft Word - τελικό αρχείο

Basic HTML Version

Ο ρατσισμός της ναζιστικής ξενοφοβίας
Κουζέλης Γ.
Κοινωνίας Δρώμενα, τ. 2, 2014
23
λους καιρούς που έρχονται. Είναι η μυστική φωνή
του αίματος που περνά απαράλλακτη μέσα από
χιλιάδες χρόνια Ιστορίας στο σήμερα, για να
εγείρει τον Έλληνα, να αφυπνίσει την συνείδησή
του και να τον οδηγήσει στο πεπρωμένο του»
(«Για τη Χρυσή αυγή του Ελληνισμού» στον
ιστότοπο της ΧΑ).
Για να αποφύγει νομικές συνέπειες, αλλά και
επειδή είναι πλέον λόγω εκλογικών ποσοστών
ορατή σε κοινωνικές ομάδες εκτός των ναζιστικά
μυημένων, η ΧΑ αυτοπροσδιορίζεται τώρα ως
εθνικιστική, αποσιωπώντας τη μέχρι πρόσφατα
ρητή της αναφορά στα κείμενα του γερμανικού
ναζισμού και επομένως και στις αρχές του βιο-
λογικού ρατσισμού. Συμπορευόμενη ως προς
αυτό με τα άλλα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώ-
πη, έστρεψε την ιδεολογική της αιχμή αφενός
στην ξενοφοβία που οργανώνεται γύρω από το
υποτιθέμενο «μεταναστευτικό πρόβλημα» και
αφετέρου στον εθνικισμό, που τρέφεται από τις
αντιφάσεις της παγκοσμιοποίησης, αλλά και τις
επιπτώσεις της οικονομικής και πολιτικής εξάρ-
τησης εντός της κρίσης.
Να σημειώσω πως η στροφή αυτή δεν αίρει
τη υφιστάμενη ρατσιστική ψευδοθεμελίωση,
αφού άλλωστε στηρίζεται στο ενοποιητικό μεταξύ
φυλής, έθνους και λαού «αίμα». Και στη φάση
του δήθεν εκπολιτισμένου λόγου ο «αρχηγός» της
ΧΑ δηλώνει απερίφραστα,
«Κυρίαρχη και απόλυτη είναι για την
Ιδεολογία μας η Ιδέα της Φυλής, ή αλλιώς η
Ιδέα του Αίματος. Δια της Φυλής σημα-
σιοδοτούμε την παρουσία μας στην Οικου-
μένη, η Φυλή καθορίζει την αντίληψή μας για
το Θείον, για την Τέχνη, για τα Γράμματα, για
την Πολιτεία και την Ηθική [….] Ο νόμος της
ποικιλίας της φύσης επιβάλλει οι ανθρώπινες
φυλές να είναι μεταξύ τους διαφορετικές.
Πολλά έχουν γραφεί και ειπωθεί περί ανώ-
τερων και κατώτερων φυλών. Θέλω να εκ-
φράσω την άποψη πως αφού δεχόμεθα είτε
το θέλουμε είτε όχι ότι οι φυλές είναι
διαφορετικές, η απλή λογική λέει ότι ανά-
λογα με ο κριτήριο που θα θέσουμε οι φυλές
έχουν μια ιεραρχία. Όλα αυτά περί ισότητας
αποτελούν γενικούς ψευτοανθρωπιστικούς
αφορισμούς χωρίς κανένα περιεχόμενο»
(Ψαρράς, 2012: 247-248).
Η ΧΑ παραμένει αρχετυπικά ναζιστική.
Θέλω όμως να σημειώσω κάτι ακόμα ως προς
τη στροφή προς την πολιτισμικά προσδιορισμένη
ξενοφοβία και τον εθνικισμό. Πρόκειται για δύο
όψεις του ίδιου λόγου, πλήρως αλληλένδετες και
ιστορικά μη διακρίσιμες. Η έννοια του εθνοκεντρι-
σμού αυτήν την αλληλοπαραπομπή θέλει άλλω-
στε να αποσαφηνίσει. Αν επομένως ο βιολογικός
ρατσισμός τρέφει έστω και σιωπηρά ή –δια του
«αίματος»– μεταφορικά τις πιο «ήπιες» εκδοχές
της ξενοφοβίας και σε μια συνωμοτική λογική
μυημένων («εμείς ξέρουμε») τις νομιμοποιεί, μία
αντίστοιχη λειτουργία επιτελεί και προς τον
εθνικισμό. Ξενοφοβία και εθνικισμός επανήλθαν
με αυτή τη σφοδρότητα στην καθημερινότητα των
ευρωπαϊκών κοινωνικών σχηματισμών, αλλά και
διεθνώς, εξαιτίας της ριζικής όξυνσης του ανταγω-
νισμού που επέβαλε η δια της παγκοσμιοποίησης
γενίκευση των όρων καπιταλιστικής οικονομικής
και κοινωνικής οργάνωσης. Ξενοφοβία και εθνικι-
σμός εντάθηκαν από τη σφοδρότητα της νεο-
φιλελεύθερης ταξικής κυριαρχίας που μεγεθύνει
κοινωνικές αποστάσεις, διακρίσεις και αποκλει-
σμούς και επιβάλλει όρους πλήρους υποταγής,
αλλά και εσωτερικού ανταγωνισμού των δυνάμε-
ων της εργασίας, όρους που απαιτούν επιθετική
και επεκτατική ιδεολογία. Ξενοφοβία και εθνικι-
σμός συγκροτούν, λοιπόν, έναν ενιαίο λόγο εξαι-
ρετικά αποδοτικό για την επιβολή και τη στήριξη
των σχέσεων εξουσίας που επικρατούν στις
παρούσες συνθήκες (ύστερου καπιταλισμού).
Σύμφωνα με τη ρητορική της ΧΑ, αλλά και
σύμφωνα με τον τρόπο που αυτή η ρητορική
υιοθετείται και αναπαράγεται ως τυφλή προς την
πραγματικότητα κοσμοαντίληψη των μελών και
οπαδών της, ο εθνικισμός τους –«λαϊκό εθνι-
κισμό» τον αποκαλούν οι ίδιοι– είναι αμυντικός
και στηρίζεται σε έναν θετικό ρατσισμό: προ-
στατεύουμε το έθνος που βάλλεται και τη φυλή